"Хутка ў школу!" - у шматлікіх бацькоў усё сціскаецца ўсярэдзіне, калі яны чуюць гэтую фразу. А калі дзіця ідзе ў школу ПЕРШЫ РАЗ, то тым больш… Бацькі пачынаюць думаць:

1. Ці гатова маё дзіця да школы?

2. Ці хопіць яму ўседлівасці?

3. Як быць, калі замест патрэбных кручкоў сын або дачка выводзіць крамзолі?

4. Ці навучаць дзіцяці чытанню? І т.д.

Звычайна бацькі пачынаюць узмоцнена вучыць дзіця чытаць, лічыць, рашаць задачы і т.д., а дзіцяці гэта зусім не цікава. У выніку бацька зрываецца на дзіцяці - дзіця замыкаецца - "ненавідзіць" ісці ў школу…

Што жа рабіць?

Першым чынам супакоіцца і зразумець, што "не вы першыя, не вы апошнія".

Паглядзіце на свайго дзіця з боку, спакойна пагутарыце з ім:

1. Раскажыце аб школе (не перабольшваючы і не страшучы);

2. Пагаворыце аб магчымых узаемаадносінах з аднагодкамі і настаўнікам (на запалохваючы і не малюючы вясёлых карцін);

3. Успомніце радасныя хвіліны свайго дзяцінства;

4. Паспрабуйце ўспомніць свае школьныя неспадзеўкі, падарункі, святы, першыя добрыя адзнакі (дзе і завошта);

5. Паспрабуйце, купляючы разам усе прылады для школы, успомніць свой першы пенал, сваю першую ручку, партфель, форму;

6. Раскажыце, як прыемна вам было ісці ў школу;

7. Паспрабуйце даць зразумець дзіцяці наступнае: "Калі табе раптам будзе цяжка, я табе абавязкова дапамагу і абавязкова цябе зразумею, і мы разам справімся з усімі цяжкасцямі".

8. Для дзіцяці "першы раз - у школу", усё роўна, што для нас першы раз на працу. Хто дапаможа нашаму дзіцяці? Толькі мы - родныя людзі.

9. Падтрымайце, прылашчыце, пагладзьце (чалавеку неабходна 16 пагладжванняў у дзень). І праз гульню паспрабуйце накіраваць дзіця на навучанне.