1.        Не чакай, што тваё дзіця будзе такім, як ты або як ты жадаеш. Дапамажы яму стаць не табой, а сабой.

2.        Не думай, што дзіця тваё: яно Божае.

3.        Не патрабуй ад дзіцяці платы за ўсё, што ты для яго робіш: дастаткова таго, што ты даў яму жыццё. Ён дасць жыццё іншаму, той - трэцяму: гэта незваротны закон падзякі.

4.        Не спаганяй на дзіцяці свае крыўды, каб у старасці не есці горкі хлеб, бо, што пасееш, тое і ўзыдзе.

5.        Не стаўся да яго праблемам пагардліва: цяжар жыцця дадзены кожнаму па сілах, і будзь упэўнены, яму яго цяжар цяжкі не менш, чым табе твой. А можа, і больш. Таму што ў яго яшчэ няма звычкі.

6.        Не зневажай!

7.        Не мучай сябе, калі не можаш чагосьці зрабіць для свайго дзіцяці, мучай - калі можаш - і не робіш.

8.        Помні - перафразуючы аднаго чалавека, які сказаў гэта аб айчыне, - для дзіцяці зроблена недастаткова, калі не зроблена ўсё.

9.        Умей кахаць чужое дзіця. Ніколі не рабі чужому тое, што не жадаў бы, каб іншыя зрабілі твайму.

10.        Кахай сваё дзіця любым: неталенавітым, няўдачлівым, дарослым. Маючы зносіны з ім, цешся, таму што дзіця - гэта свята, якое пакуль з табой.